Siostry i Bracia!

Święta Bożego Narodzenia, to niepowtarzalny czas radości z narodzin Zbawiciela, refleksji nad minionym rokiem i nadziei na pomyślność w nadchodzącym. Rozpoczęliśmy je w naszych domach wieczerzą wigilijną. We wspaniałej polskiej tradycji stół wigilijny jest miejscem rodzinnego spotkania, pojednania, obdarowywania się życzliwością i miłością, a dzielnie się opłatkiem, najmocniejszy moment Wigilii, wyraża wiarę w to, że Bóg podzielił się z nami największym darem – darem Swojego Syna. Słusznie więc śpiewamy we współczesnej pastorałce:

„Do naszych serc, do wszystkich serc uśpionych, Dziś zabrzmiał dzwon, już człowiek obudzony. Bo nadszedł czas i Dziecię się zrodziło. A razem z Nim maleńka przyszła miłość”.

„Maleńka przyszła miłość”, „Maleńka miłość zbawia świat”, bo wraz z przyjściem na świat Jezusa Chrystusa rozpoczęła się nowa era – era objawienia Miłosiernej Miłości Boga. Tę prawdę jeszcze mocniej uświadamiamy sobie w tym roku, gdy na wezwanie papieża Franciszka obchodzimy Nadzwyczajny Rok Święty Miłosierdzia. Jak zapewne wiecie, przed laty Biskup Bergoglio jako dewizę swojego posługiwania przyjął słowa: Miserando atque eligendo – „Spojrzał z miłosierdziem i wybrał”. Słowa te, nawiązujące do powołania na Apostoła celnika Mateusza, znalazły się także w herbie papieskim Franciszka. Papież wraca do nich raz jeszcze, obwołując Rok Święty Miłosierdzia. „Powołanie Mateusza – naucza – wpisuje się w horyzont miłosierdzia”.

Gdy Jezus przechodził obok komory celnej, Jego spojrzenie spotkało się ze wzrokiem Mateusza. Było to spojrzenie pełne miłosierdzia, które przebaczyło grzechy tego człowieka, oraz –  zwyciężając opory innych uczniów – wybrało jego, grzesznika i celnika, aby stał się jednym z Dwunastu. […] Te słowa zawsze robią na mnie wrażenie” – wyznaje na koniec Ojciec święty. Doświadczenie Mateusza i słowa Papieża są również niezwykle cenne dla wszystkich kapłanów i kandydatów do kapłaństwa: nie stajemy się kapłanami ze względu na nasze zasługi, talenty czy zdolności. Stajemy się kapłanami dlatego, że podobnie jak Mateusza, dotknęło nas pełne miłosierdzia spojrzenie Pana; że zostaliśmy przez Niego powołani i ustanowieni.

Czyż to nie wielka radość i szczęście? I czy Pan nie spogląda wciąż na młodych ludzi w naszym Kościele, w naszej Diecezji, w naszych rodzinach? Czy Maryja wędrująca przez naszą Diecezję w swoim Jasnogórskim Wizerunku nie uczy nas wciąż swojego Fiat – „Niech się tak stanie!”? Czy nie uczy nas tego również dzisiejszy patron – diakon św. Szczepan, który przez całe życie modlił się słowami odśpiewanego przed chwilą Psalmu: „Weselę się i cieszę się Twoim miłosierdziem, boś wejrzał na moją nędzę”, a na koniec potrafił modlić się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!”, „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!”. Oto moc Chrystusowego Miłosierdzia! Oto wzór chrześcijańskiego powołania!

Kilka miesięcy temu Biskup Piotr, Pasterz naszej Diecezji, rozpoczął  w Imielnicy, nieformalnym sanktuarium św. Joanny Beretty Molli, patronki życia poczętego, swoją – jak to nazwał – powołaniową krucjatę, powołaniową pielgrzymkę przez diecezję, powołaniowe pukanie do serc mam i ojców, babć i dziadków, aby ofiarowali swoich synów na kapłanów, aby wspierali ich w odpowiadaniu na spojrzenie przechodzącego Pana! Ksiądz Biskup czyni to, modląc się żarliwie o powołania kapłańskie i zakonne za każdym razem, gdy wprowadza obraz Wędrującej Pani Jasnogórskiej do Waszego kościoła i parafii. „Większość moich kapłanów – mówi Ksiądz Biskup – to wspaniali, ofiarni księża! Także Seminarium jest wypełnione wspaniałymi, ofiarnymi chłopakami! Ale za słabo wypełnione! Za mało ich mam! Pamiętajcie, Pan wciąż powołuje, ale modlitwa o powołania, przyjmowanie powołań, pielęgnowanie powołań, czynienie ze swojej rodziny <pierwszego seminarium>, to także ważna rola – jakże piękna rola – chrześcijańskiej rodziny!”.

Dołączam się, Umiłowani Bracia i Siostry, do tego pukania do Waszych serc, do żarliwego wołania naszego Pasterza. Także ja pragnę Wam powiedzieć, jak często doświadczam, w gronie moich młodych wychowanków, mocy Bożego Miłosierdzia! Ile w nich Szczepanowej ufności w miłosierdzie! Ile radości, że już wkrótce Miłosierdziem będą obdarowywać, Miłosierdziem usługiwać! Nie lękajcie się zatem, Drodzy Rodzice, spojrzenia Pana, które spoczęło na Waszym synu, córce! Kształtujcie ich tak, by potrafili przyjąć to spojrzenie, wybór, powołanie jako przejaw największej miłości i zaufania Boga! Nie obawiajcie się! Bóg nie chce Was pozbawić ukochanego syna! On pragnie go obdarzyć innymi, jeszcze większymi darami!

To zresztą nie tylko sprawa rodziców – w każdej parafii są zastępy osób, które mogą z zapałem włączyć się w modlitewny szturm do nieba w intencji powołań. Proszę o to szczególnie osoby chore, członków Żywego Różańca, a także inne wspólnoty. Proszę też duszpasterzy, by w każdy czwartek – dzień ustanowienia Eucharystii i sakramentu kapłaństwa – inicjowali modlitwy w tej intencji. Może to być adoracja Najświętszego Sakramentu, może być modlitwa różańcowa, może być koronka.

Jak w każde Boże Narodzenie dziękuję Wam, Siostry i Bracia, za wszelką pomoc duchową i materialną, okazywaną naszemu Seminarium. Wyrażam  szczególne podziękowanie tym wspólnotom parafialnym, które przyjmują nas na wspólne, doroczne przeżywanie w nich Niedzieli Powołań. Ze swej strony gorąco zapraszam duszpasterzy wraz z uczniami, ministrantami i lektorami do nas, do naszego domu przy okazji corocznego Sympozjum, Dni Otwartych Drzwi czy Rekolekcji Powołaniowych. Seminarium jest otwarte dla wszystkich, którzy pragną z bliska przyjrzeć się naszej modlitwie, nauce i pracy.

Niech św. Szczepan, dzisiejszy patron, uczy nas wytrwałości w wierze, miłosierdzia nawet wobec potrzebujących oraz wdzięczności dla Boga bogatego w miłosierdzie.

Ks. Marek Jarosz

Rektor WSD w Płocku

Kochani Diecezjanie!

W pełen wiary, nadziei i miłości czas Bożego Narodzenia pragnę złożyć Wam wszystkim z serca płynące życzenia świąteczne. Modlę się za Was i za Wasze Rodziny. Niech Nowonarodzony błogosławi Wam każdego dnia i obdarza tym, co ważne i potrzebne w życiu codziennym.

Życzę także, aby Nowy Rok 2016 przeżywany w Kościele jako Rok Miłosierdzia, przyniósł same pomyślne dni, poczucie bezpieczeństwa oraz pewność, że Boża Miłość towarzyszy wszystkim tym, którzy pokładają w niej ufność. Oby był to rok pełen dobrych chwil i życzliwych ludzi wokół.

Z darem modlitwy i pasterskim błogosławieństwem.

Wasz biskup Piotr