Siostry i Bracia!

„Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2,10-11). W tych dniach wzrok naszej wiary kieruje się w stronę Beth-lehem – domu chleba, gdzie Bóg ukrył się w niewinnym Dziecięciu. Razem z pasterzami i mędrcami biegniemy zobaczyć Niemowlę „owinięte w pieluszki i położone w żłobie” (Łk 2, 12), które zostało nam dane, aby „wielu powstało” i aby „było znakiem” (por. Łk 2, 34). Jego przyjście na świat sprawiło, że cisza betlejemskiej nocy została zamieniona w radość, która nie zamyka się jedynie w tamtym wydarzeniu. Jest radością dnia dzisiejszego i będzie budować naszą przyszłość. Odwieczny Bóg wkroczył w historię, by pozostać z nami do końca świata i dlatego możemy powtarzać za św. Bedą „dzisiaj i każdego dnia aż do końca wieków Pan będzie ustawicznie poczynany w Nazarecie i rodzony w Betlejem”. To tam, pomiędzy tymi dwoma miastami Słowo dało początek: nowym czasom, nowemu człowiekowi i dobrej nowinie, a każdy, kto Je przyjmuje, otrzymuje moc stania się dzieckiem Bożym (por. J 1,12) – to jest orędzie płynące z Betlejem!

„Tej nocy dzielimy radość Ewangelii: Bóg nas kocha, kocha nas tak bardzo, że dał swego Syna, jako naszego brata, jako światło w naszych ciemnościach. Pan nam powtarza: „Nie bójcie się!” (Łk 2,10)”

Papież Franciszek

Kochani Diecezjanie!

Stając z zadumą i zachwytem wobec Tajemnicy Betlejem, Słowa – które stało się ciałem, życzę nam wszystkim w spotkaniu z Nowonarodzonym doświadczenia duchowej przemiany i odnowy, głębokiej radości i pokoju. Niech odważne przyjęcie Jezusa Chrystusa do naszego życia zaowocuje czynną miłością i świętością, za przykładem św. Stanisława Kostki – Głównego Patrona Diecezji Płockiej. Życzę z serca, aby w całym Nowym – 2018 Roku Duch Święty, działający w Tajemnicy Wcielenia, uczył nas otwartości i zawierzenia Bogu, jedności wiary, braterstwa i solidarności!

Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem – Narodzenie Pańskie A.D. 2017

† Piotr Libera

Biskup Płocki

W obecnych czasach Rycerstwo Niepokalanej jawi się jako swoiste antidotum na różnego rodzaju konflikty i zniewolenia duszy ludzkiej – napisali biskupi w liście z okazji obchodzonej w tym roku setnej rocznicy powstania Rycerstwa Niepokalanej, założonego przez o. Maksymiliana Marię Kolbego. List jest przeznaczony do wykorzystania duszpasterskiego w parafiach w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia.

Jak czytamy w liście Episkopatu założenie sto lat temu Rycerstwa Niepokalanej wynikało przede wszystkim z pragnienia ratowania dusz i z potrzeby czasu. „Wówczas bowiem dogasała I wojna światowa, rozpalało się zarzewie Rewolucji Październikowej i nasilały się antykościelne działania masonerii”. Ruch był otwarty na wszystkich: na świeckich i na duchownych, na dzieci, młodzież i dorosłych. Również dziś celem Rycerstwa jest wypełnianie misji Kościoła, którą jest wezwanie do nawrócenia wszystkich grzeszników oraz ich uświęcenie. Rycerze Niepokalanej realizują to m.in. poprzez całkowite oddanie się Maryi za „narzędzie w Jej niepokalanych rękach”, noszenie „Cudownego Medalika” i poprzez to kształtowanie siebie na wzór Maryi Niepokalanej. Ruch istnieje obecnie w około 50 krajach.

Jak czytamy w liście biskupów, aby zostać rycerzem Niepokalanej wystarczy skierować prośbę do Centrum Narodowego Rycerstwa Niepokalanej w Niepokalanowie. Po otrzymaniu deklaracji należy ją wypełnić i podpisać a następnie odesłać do Niepokalanowa. Osoba, która zdeklarowała chęć wstąpienia do Rycerstwa, zostanie wpisana do Księgi Rycerstwa i otrzyma „Dyplomik Rycerstwa Niepokalanej” z formułą aktu poświęcenia Niepokalanej oraz Cudowny Medalik.