Czy ktoś jest w stanie wyobrazić sobie Święta Bożego Narodzenie bez starszego uroczego pana z długą brodą, ubranego w czerwony strój i czapkę z białym pomponem?
Z pewnością nie. Mało osób jednak wie, że ów święty żył naprawdę. Imię Mikołaj w języku greckim oznacza „zwycięzcę ludu” i ma ono swój odpowiednik w każdym języku.
Mikołaj urodził się ok. 270 roku w miejscowości Patarze w Grecji. Był synem bogatych chrześcijan. Od najmłodszych lat odznaczał się ogromną pobożnością oraz wrażliwością na ludzkie cierpienie. Po śmierci rodziców rozdał swój majątek potrzebującym. Według jednego z podań Mikołaj dowiedziawszy się, że trzy córki ubogiego mieszkańca miasta nie mogły wyjść za mąż, gdyż ich ojca nie było stać na posag, postanowił podrzucił im ukradkiem przez okno większą sumę pieniędzy. Tę przypowieść wykorzystał w „Boskiej komedii” Dante. Na początku IV w. Mikołaj został biskupem Miry (teren dzisiejszej Turcji). Historycy kościoła, twierdzą, że „przypadkowo”, gdyż synod postanowił obdarzyć tą godnością pierwszego wiernego, który przyjdzie do kościoła w Mirze. Mikołaj nie wiedząc o tym, po przybyciu do miasta udał się prosto do świątyni, która jeszcze była zamknięta. Wówczas zaczął się modlić pod jej wrotami. Gdy je otworzono wszedł do niej jako pierwszy i w ten sposób został biskupem. Wziął udział w Soborze Nicejskim I. Zmarł 6 grudnia około roku 352. Jego ciało zasłynęło z mocy czynienia cudów. Święty Mikołaj jest opiekunem ubogich, kupców, żeglarzy, więźniów, młodych panien oraz dzieci. Zwyczaj wzajemnego obdarowywania się upominkami w rocznicę jego śmierci oraz Boże Narodzenie zrodził się już w średniowieczu. Co najmniej od XV w. istniał zwyczaj budowania „łódeczek świętego Mikołaja”, w które święty miał składać prezenty. Z czasem łódeczki zastąpiły buty i skarpety, lub – w regionach protestanckich – adwentowe talerze z darami. Obecny wizerunek świętego Mikołaja przywdzianego w purpurową szatę powstał w 1930 roku na potrzeby akcji promocyjnej firmy Coca-cola.