Msze Święte

Msze Święte w niedziele:
10:00 12:00 15:00
Transmisje Mszy Świętych >>>

Liturgia Dnia


Katolickie Radio Diecezji Płockiej

Gość Niedzielny

Diecezjalne Duszpasterstwo Młodzieży

Caritas Diecezji Płockiej

Wyższe Seminarium Duchowne w Płocku

Centrum Psychologiczno-Pastoralne Metanoia

Księgarnia Diecezjalna

Płocki Instytut Wydawniczy

Fundacja SCALAM


Nowa Ewangelizacja
Diecezji Płockiej





DATA GODZINA TREŚĆ INTENCJI
PONIEDZIAŁEK

26.02.24

7:30 Msza Święta z prośbą o łaskę zdrowia dla Edyty.
WTOREK

27.02.24

16:00 Śp. rodzice Alina i Stanisław Cesarczyk – rocznica śmierci Aliny oraz dziadkowie Mikołajczyk i Melania Mikołajczyk.
16:30 Śp. Marcin Luberadzki – 1. Msza Święta Gregoriańska.
ŚRODA

28.02.24

8:00 Śp. Marcin Luberadzki – 2. Msza Święta Gregoriańska.
CZWARTEK

29.02.24

16:30 Śp. Marcin Luberadzki – 3. Msza Święta Gregoriańska.
17:00 Śp. Stanisław Józef Chodkowski  – 12. intencja po pogrzebie. Następna Msza Święta 12.04.2024, godz. 17:00.
PIĄTEK

01.03.24

15:30 Śp. Marcin Luberadzki – 4. Msza Święta Gregoriańska.
16:30 Msza Święta dziękczynna z prośbą o Boże błogosławieństwo, opiekę Matki Bożej Czernickiej i Wszystkich Świętych oraz łaskę zdrowia dla Marii Pepłowskiej z okazji 4. rocznicy urodzin – intencja Rodziców i Rodziny.
SOBOTA

02.03.24

9:00 Śp. Marcin Luberadzki – 5. Msza Święta Gregoriańska.
10:00 Śp. Helena i Ignacy Bober – Msza Święta z okazji dnia imienin Heleny.
Śp. rodzice Helena i Eugeniusz Tadrzak oraz brat Stanisław Tadrzak – Msza Święta z okazji dnia imienin Heleny.
NIEDZIELA

03.03.24

8:30 Śp. mąż Henryk Zimak – 29. rocznica śmierci.
10:00 Śp. Danuta i Henryk Bartołd oraz dziadkowie Karczewscy i dziadkowie Bartołd – 23. rocznica śmierci Henryka.
12:00 Śp. siostra szarytka Helena Pszczółkowska – 17. rocznica śmierci oraz jej rodzice Julia i Dionizy Pszczółkowscy.
15:00 Śp. wszyscy zmarli z rodziny Bartołd, Kołakowskich, Miłoszewskich, Jaroszewskich i Grudzień.
Śp. Marcin Luberadzki – 6. Msza Święta Gregoriańska.
  1. Druga niedziela Wielkiego Postu jest nazywana niedzielą Przemienienia Pańskiego, ponieważ co roku rozważamy Ewangelię o przemienieniu Chrystusa na Górze Tabor. Jest także nazywana Niedzielą Abrahama z uwagi na pierwsze czytanie, które mówi nam o tej postaci hebrajskiego patriarchy i ojca narodu żydowskiego.
  2. Pod hasłem „W Kościele jesteśmy wspólnotą misyjną” obchodzimy dziś w Kościele w Polsce Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami oraz wsparcia materialnego Dzieła Pomocy Misjom o nazwie „Ad Gentes” (łac. do narodów). Po Mszy Świętej można złożyć ofiarę do puszki przy wyjściu z kościoła i w ten sposób pomóc 1700 polskim misjonarzom i misjonarkom, którzy głoszą Ewangelię w 99 krajach świata. Wśród nich są też misjonarze z diecezji płockiej.
  3. Dzisiaj po Mszy Świętej o godz. 10:00 katecheza parafialna dla dzieci z klasy trzeciej i czwartej w ramach przygotowania do Pierwszej i Drugiej Komunii Świętej. Dziękujemy naszej scholi, rodzicom i Panu Organiście. Po Mszy Świętej o godz. 15:00 spotkanie z kandydatami do sakramentu bierzmowania.
  4. Nabożeństwo Gorzkich Żali razem z adoracją Najświętszego Sakramentu jest odprawiane w każdą niedzielę Wielkiego Postu na zakończenie Mszy Świętej o godzinie 12:00. Dzisiaj część druga.
  5. W najbliższy piątek Droga Krzyżowa o godzinie 16:00, którą poprowadzą przedstawiciele Rady Duszpasterskiej, Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej oraz Parafialnego Zespołu Caritas.
  6. Za udział w każdym z tych nabożeństw można uzyskać odpust zupełny, czyli darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały nam odpuszczone co do winy w sakramencie pokuty. Odpust ten możemy ofiarować za siebie lub za zmarłych. Do jego uzyskania konieczne jest spełnienie czterech warunków: spowiedź sakramentalna lub stan łaski uświęcającej, przyjęcie w tym dniu Komunii Świętej, modlitwa „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo” w intencjach Ojca Świętego, a także brak przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji, zyskuje się odpust cząstkowy).
  7. W Środę Popielcową rozpoczęła się ogólnopolska akcja sprzedaży baranków paschalnych, które można nabywać w zakrystii po Mszy Świętej. Baranek paschalny jest symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego. Podobnie jak w latach ubiegłych jest wykonany z białej czekolady, kosztuje 8 złotych i można go włożyć do koszyka wielkanocnego z pokarmami do poświęcenia. Dochód ze sprzedaży baranków paschalnych jest przeznaczony na działalność Caritas Polska, a więc jest to również pewna forma jałmużny wielkopostnej.
  8. W tym tygodniu pierwszy piątek miesiąca. Sakrament pokuty rozpocznie się o godzinie 15:00 w połączeniu z adoracją Najświętszego Sakramentu.
  9. W pierwszą sobotę o godz. 10:00 zostanie odprawiona Msza Święta wotywna ku czci Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, poprzedzona modlitwą różańcową, a w pierwszą niedzielę marca za tydzień podczas Mszy Świętej o godz. 12:00 wystawienie Najświętszego Sakramentu i trzecia część Gorzkich Żali.
  10. Za trzy tygodnie w niedzielę 17 marca br. planujemy Rekolekcje Wielkopostne, które poprowadzi ksiądz Kazimierz Szydło CSMA (Księża Michalici). Będą to rekolekcje z nawiedzeniem figury Świętego Michała Archanioła z cudownej groty objawień na Gargano we Włoszech.  Ramowy program rekolekcji już znajduje się na stronie parafii, bardziej szczegółowy będzie podawany w kolejne niedziele.
  11. Przypominam o serdecznej prośbie skierowanej do mieszkańców poszczególnych miejscowości naszej parafii, aby przeprowadzić zbiórkę ofiar pieniężnych na kwiaty do Grobu Pańskiego i świąteczną dekorację kościoła. Bardzo proszę o pomoc Radę Duszpasterską oraz osoby odpowiedzialne za tę zbiórkę w tym roku i już teraz bardzo dziękuję za składane ofiary mieszkańcom Zembrzusa Wielkiego.
  12. Dziękuję przedstawicielom naszej parafii, którzy wczoraj brali udział w „Warsztatach o Liturgii Triduum Paschalnego”, które odbywały się w parafii pw. Świętego Maksymiliana Kolbego w Płońsku oraz w kolejnym spotkaniu z cyklu „Szkoła Animatora” w domu rekolekcyjnym „Studnia” w Płocku.
  13. Ponawiam prośbę do mieszkańców Nowych Czernic od strony Zembrzusa i Chrostowa oraz Jabłonowa o pomoc w sprzątaniu kościoła i dzwonnicy w najbliższą sobotę 2 marca ok. 10:30.
  14. W czwartek zostanie przywieziony i ustawiony w kościele konfesjonał dźwiękoszczelny. Mam nadzieję, że w niedzielę za tydzień można będzie ten stylowy, a jednocześnie nowoczesny konfesjonał zobaczyć, jak również już z niego skorzystać.
  15. Wczoraj w sobotę 24 lutego rozpoczęła się w naszej diecezji peregrynacja relikwii błogosławionej Rodziny Ulmów, która będzie trwała do soboty 2 marca. Dla dekanatu przasnyskiego, makowskiego i dzierzgowskiego uroczystość wprowadzenia relikwii odbędzie się w Sanktuarium Ojców Pasjonistów w Przasnyszu w środę 28 lutego Mszą Świętą o godz. 18.00, pod przewodnictwem ks. biskupa Romana Marcinkowskiego. Tę Mszę Świętą będę odprawiał za naszą parafię.
  16. W piątek 1 marca przypada Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, który od roku 2011 jest świętem państwowym. W tym roku po raz dziesiąty przywoływać pamięć wielu Polaków, znanych i nieznanych, którzy po zakończeniu drugiej wojny światowej podjęli nierówną walkę o suwerenność i niepodległość naszej Ojczyzny.
  17. Również w najbliższy piątek rozpoczniemy miesiąc marzec, w którym w szczególny sposób będziemy oddawali cześć opiekunowi Pana Jezusa Świętemu Józefowi. Polecajmy jego wstawiennictwu sprawy naszych rodzin, ponieważ Święty Józef jest opiekunem Świętej Rodziny oraz niezwykłym orędownikiem w trudnych sprawach naszych rodzin i naszych czasów.
  18. Msze Święte o godz. 8:30, 10:00, 12:00 i 15:00 (transmisja on-line).
  19. W najbliższych dniach swoje dni patronalne obchodzą biskup senior Roman Marcinkowski oraz biskup pomocniczy Mirosław Milewski. Razem z życzeniami pamiętajmy w modlitwie o Dostojnych Solenizantach. Niech pasterską posługę księży biskupów naszej diecezji umacnia opieka Jezusa Miłosiernego.
  20. W tym roku miesiąc luty jest o jeden dzień dłuższy, dlatego cały rok będzie trwał o jeden dzień dłużej. Tym bardziej wszystkich, którzy w najbliższym czasie będą przeżywać swoje święta i uroczystości zapewniamy o modlitwie i naszej życzliwości. Pamiętamy chorych i cierpiących, a wszystkich zmarłych, szczególnie ofiary wojen i zmarłych tragicznie w ostatnim czasie, polecamy Bożemu miłosierdziu. Mamy miesiąc i rok o jeden dzień dłuższy.
  21. Ewangeliczny obraz przemienienia niech pozostanie w naszej pamięci na kolejny tydzień wielkopostnej przemiany naszego życia. Na drogę lepszego zrozumienia trudnej nauki Chrystusa niech Bóg nam pobłogosławi.

Siostry i bracia, misjonarki i misjonarze oraz przyjaciele misji!

I. Od kilku lat, w II niedzielę Wielkiego Postu Kościół w Polsce wraz z Dziełem Pomocy Misjom „Ad Gentes” zaprasza nas do modlitwy i materialnego wsparcia polskich misjonarek i misjonarzy. Tegoroczny Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z misjonarzami przeżywamy pod hasłem: „W Kościele jesteśmy wspólnotą misyjną”. Raz jeszcze przywołujemy prawdę, bliską sercu Ojca Świętego Benedykta XVI, że kto wierzy nigdy nie jest sam. Zawsze wierzymy we wspólnocie Kościoła. Jako wspólnota uczniów Jezusa żyje on mandatem misyjnym – nakazem Chrystusa: „Idźcie i głoście”. Jego zadaniem jest dzielenie się Ewangelią z ludźmi na całym świecie.

W tym roku dziękujemy Bogu za misjonarki i misjonarzy pochodzących z Polski, którzy mimo wielu trudnych wyzwań ofiarnie posługują w 99 krajach misyjnych dając świadectwo wierności Chrystusowi i Jego Kościołowi. Prośmy, nie tylko dzisiaj, aby w Kościele rodziły się oddane Bogu powołania misyjne. Niech nasze rodziny i parafie pomagają powołanym w odczytaniu ich misji i jej wypełnieniu. Ta modlitwa powinna być coraz gorętsza, zważywszy ogrom potrzeb misyjnych. Obecnie ok. 1 700 misjonarek i misjonarzy z Polski pracuje w świecie, a potrzeby młodych Kościołów misyjnych są znacznie większe.

II. W Kościele jesteśmy misjonarzami nie w pojedynkę, ale jako wspólnota, a to oznacza, że spoczywa na nas wszystkich odpowiedzialność za dzieło misyjne. I chociaż nie wszyscy mamy możliwość wyjazdu na placówki misyjne w Afryce, Ameryce Łacińskiej, Azji i Oceanii, wszyscy możemy służyć misjom poprzez modlitwę, ofiarowanie cierpień i niedostatków życiowych w intencji misji, a także żywe zaangażowanie w zdobywanie środków finansowych i materialnych na misje. Korzystając z okazji pragnę serdecznie podziękować wszystkim duchownym i wiernym świeckim Kościoła w Polsce ‒ naszej wspólnoty misyjnej ‒ za życzliwe i stałe zatroskanie o misje i pomoc. Bez niego misjonarze nie byliby w stanie wypełniać swych zadań i służyć ubogim.

Dziękuję wszystkim: duszpasterzom oraz ich współpracownikom, którzy angażują się w pomoc misjom i w innych rozpalają zapał misyjny. Zachęcam Was do ożywienia zainteresowania misjami. Dziękuję katechetom, dzieciom i młodzieży, zwłaszcza aktywnie działającym w grupach misyjnych. Jestem wdzięczny dorosłym, chorym, seniorom, niepełnosprawnym i wszystkim, którzy stają u boku misjonarek i misjonarzy z różnorakimi darami, nie tylko dzisiaj, ale ciągu całego roku.

Niech czas Wielkiego Postu skłoni nas do hojnej jałmużny na rzecz misji. Zachęcam, by środowiska misyjne w Polsce podejmowały w tym czasie łaski nowe i pożyteczne inicjatywy duszpasterskie.

III. W tym roku pragnę zwrócić uwagę na jeszcze jedną, bardzo ważną prawdę, że misje nas ubogacają duchowo i są źródłem Bożego błogosławieństwa dla nas. Nie tylko rodzą w nas radość z tego, że jesteśmy użyteczni i możemy pomagać innym; że współpracując z misjonarzami uczestniczymy w dziele zbawienia świata. Ci, którym pomagamy na misjach odwdzięczają się modlitwą i wypraszają nam potrzebne łaski. Modlą się również za zmarłych darczyńców misji, błagając Pana Boga o ich wieczne zbawienie.

Przed nami – jako wspólnotą misyjną – ogromne pole możliwości działania. Obyśmy tylko pragnęli być przydatni, a znajdziemy swe miejsce w misyjnym dziele Kościoła i we wspólnocie, która ze swej natury jest misyjna.

Niech Chrystus, posłany przez Ojca z Dobrą Nowiną, wszystkim zaangażowanym w dzieło misyjne błogosławi i utwierdza w dobrych uczynkach.

Bp Jan Piotrowski
Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji

Bóg prowadzi nas przez pustynię ku wolności

Drodzy bracia i siostry!

Kiedy nasz Bóg się objawia, obwieszcza wolność: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2). Tak rozpoczyna się Dekalog dany Mojżeszowi na górze Synaj. Lud dobrze wie, o jakim wyjściu mówi Bóg: doświadczenie niewolnictwa jest wciąż odciśnięte w jego ciele. Otrzymuje dziesięć słów na pustyni jako drogę wolności. Nazywamy je „przykazaniami”, podkreślając siłę miłości, z jaką Bóg wychowuje swój lud. Jest to rzeczywiście mocne wezwanie do wolności. Nie wyczerpuje się ono w jednym wydarzeniu, ponieważ dojrzewa podczas wędrówki. Tak jak Izrael na pustyni wciąż ma wewnątrz siebie Egipt – istotnie często żałuje przeszłości i szemrze przeciwko Niebiosom i Mojżeszowi – tak i dziś Lud Boży nosi w sobie przytłaczające więzy, które musi porzucić. Zdajemy sobie z tego sprawę, gdy brakuje nam nadziei i wędrujemy przez życie jak przez pustkowie, bez ziemi obiecanej, do której moglibyśmy wspólnie dążyć. Wielki Post jest czasem łaski, w którym pustynia ponownie staje się – jak zapowiada prorok Ozeasz – miejscem pierwszej miłości (por. Oz 2, 16-17). Bóg wychowuje swój lud, aby wyszedł ze swoich zniewoleń i doświadczył przejścia ze śmierci do życia. Jak oblubieniec, ponownie przyciąga nas do siebie i szepcze do naszych serc słowa miłości.

Wyjście z niewoli ku wolności nie jest wędrówką abstrakcyjną. Aby nasz Wielki Post był również konkretny, pierwszym krokiem jest pragnienie widzenia rzeczywistości. Kiedy w krzewie gorejącym Pan przyciągnął Mojżesza i przemówił do niego, natychmiast objawił się jako Bóg, który widzi, a przede wszystkim słyszy: „Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód” (Wj 3, 7-8). Również dzisiaj, wołanie jakże wielu uciskanych braci i sióstr dociera do nieba. Zadajmy sobie pytanie: czy dociera również do nas? Czy nami wstrząsa? Czy nas porusza? Wiele czynników oddala nas od siebie, zaprzeczając braterstwu, które w sposób naturalny nas łączy.

Podczas mojej podróży na Lampedusę, globalizacji obojętności przeciwstawiłem dwa pytania, które stają się coraz bardziej aktualne: „Gdzie jesteś?” (Rdz 3, 9) i „Gdzie jest brat twój?” (Rdz 4, 9). Wielkopostna wędrówka będzie konkretna, jeśli słuchając tych pytań ponownie, wyznamy, że wciąż jesteśmy pod panowaniem faraona. Jest to panowanie, które czyni nas wyczerpanymi i niewrażliwymi. Jest to model rozwoju, który nas dzieli i kradnie nam przyszłość. Są nim zanieczyszczone: ziemia, powietrze i woda, ale również dusze. Bo chociaż wraz z chrztem rozpoczęło się nasze wyzwolenie, pozostaje w nas niewytłumaczalna tęsknota za niewolnictwem. Jest to jakby przyciąganie do bezpieczeństwa rzeczy już widzianych, ze szkodą dla wolności.

Chciałbym zwrócić waszą uwagę na pewien szczegół w historii wyjścia z Egiptu, o niemałym znaczeniu: to Bóg widzi, wzrusza się i wyzwala, a Izrael o to nie prosi. Faraon gasi bowiem nawet marzenia, kradnie niebo, sprawia, że świat, w którym deptana jest godność i negowane są autentyczne więzi, wydaje się niemożliwy do zmiany. Udaje mu się przywiązać do siebie. Zadajmy sobie pytanie: czy pragnę nowego świata? Czy jestem gotów porzucić kompromisy ze starym? Świadectwo wielu braci biskupów i dużej liczby osób działających na rzecz pokoju i sprawiedliwości przekonuje mnie coraz bardziej, że tym, co należy potępić, jest deficyt nadziei. Mamy do czynienia z przeszkodą dla marzeń, niemym krzykiem, który sięga nieba i porusza serce Boga. Przypomina to ową tęsknotę za niewolą, która paraliżuje Izraela na pustyni, uniemożliwiając mu kroczenie naprzód. Exodus można przerwać: nie można by inaczej wyjaśnić, dlaczego ludzkość, która chociaż osiągnęła próg powszechnego braterstwa i poziom rozwoju naukowego, technicznego, kulturowego i prawnego, zdolny do zapewnienia wszystkim godności, błądzi po omacku w mrokach nierówności i konfliktów.

Bóg się nami nie zmęczył. Przyjmijmy Wielki Post jako okres mocny duchowo, w którym Jego Słowo jest ponownie skierowane do nas: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2). Jest to czas nawrócenia, czas wolności. Sam Jezus, jak przypominamy co roku w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, został wyprowadzony przez Ducha na pustynię, aby zostać wypróbowanym w wolności. Przez czterdzieści dni będzie On przed nami i wraz z nami: jest Synem wcielonym. W przeciwieństwie do faraona, Bóg nie chce poddanych, lecz synów. Pustynia jest przestrzenią, w której nasza wolność może dojrzeć w osobistej decyzji, by nie popaść na nowo w niewolę. W okresie Wielkiego Postu znajdujemy nowe kryteria osądu i wspólnotę, z którą możemy wyruszyć w drogę, jakiej nigdy wcześniej nie przebyliśmy.

Oznacza to walkę: Księga Wyjścia i pokusy Jezusa na pustyni mówią nam o tym wyraźnie. Głosowi Boga, który mówi: „Tyś jest mój Syn umiłowany” (Mk 1, 11), i „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!” (Wj 20, 3), przeciwstawiają się kłamstwa nieprzyjaciela. Od faraona trzeba bardziej bać się bożków: możemy je uważać za jego głos w nas. Móc wszystko, być szanowanym przez wszystkich, mieć przewagę nad wszystkimi: każdy człowiek odczuwa uwodzenie tego kłamstwa w sobie. To stara droga. Możemy w ten sposób przywiązać się do pieniędzy, do pewnych projektów, idei, celów, do naszej pozycji, do tradycji, a nawet do pewnych osób. Zamiast nas poruszyć, sparaliżują nas. Zamiast sprawić, byśmy się spotkali, będą nam siebie przeciwstawiać. Istnieje jednak nowa ludzkość, lud maluczkich i pokornych, którzy nie ulegli urokowi kłamstwa. Podczas gdy bożki czynią niemymi, ślepymi, głuchymi i nieruchomymi tych, którzy im służą (por. Ps 114, 4), ubodzy w duchu są natychmiast otwarci i gotowi: są milczącą siłą dobra, która uzdrawia i podtrzymuje świat.

Jest to okres działania, a w okresie Wielkiego Postu działanie to także zatrzymanie się. Zatrzymanie się na modlitwie, aby przyjąć Słowo Boże i zatrzymać się jak Samarytanin, w obecności zranionego brata. Miłość Boga i bliźniego jest tą samą miłością. Nie mieć innych bogów to zatrzymać się w obecności Boga, przy ciele bliźniego. Dlatego modlitwa, jałmużna i post nie są trzema niezależnymi zadaniami, ale jednym ruchem otwartości, ogołocenia: precz z bożkami, które nas obciążają, precz z przywiązaniami, które nas więżą. Wówczas obumierające i odizolowane serce przebudzi się. Trzeba zatem zwolnić i zatrzymać się. Kontemplacyjny wymiar życia, który Wielki Post pozwoli nam odkryć na nowo, zmobilizuje nowe siły. W obecności Boga stajemy się siostrami i braćmi, odczuwamy innych z nową intensywnością: zamiast zagrożeń i nieprzyjaciół odnajdujemy towarzyszki i towarzyszy podróży. To właśnie jest marzeniem Boga, ziemia obiecana, do której zmierzamy, kiedy wychodzimy z niewoli.

Synodalna forma Kościoła, którą w tych latach odkrywamy na nowo i pielęgnujemy, sugeruje, aby Wielki Post był również okresem decyzji wspólnotowych, małych i dużych wyborów wbrew dominującemu nurtowi, zdolnych do zmiany codziennego życia ludzi i życia dzielnicy: nawyków zakupowych, troski o stworzenie, włączenia tych, których się nie dostrzega, lub pogardzanych. Zachęcam każdą wspólnotę chrześcijańską: do zaoferowania swoim wiernym chwil, w których będą mogli przemyśleć styl życia, oraz do spokojnego zastanowienia się, żeby zweryfikować swoją obecność na danym terenie i swój wkład w uczynienie go lepszym. Biada, gdyby chrześcijańska pokuta była podobna do tej, która zasmuciła Jezusa. Mówi On także do nas: „Nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą” (Mt 6, 16). Niech raczej na twarzach widoczna będzie radość, poczujmy woń wolności, uwolnijmy tę miłość, która wszystko czyni nowym, poczynając od najmniejszych i najbliższych rzeczy. Może się to wydarzyć w każdej wspólnocie chrześcijańskiej.

Na ile ten Wielki Post będzie okresem nawrócenia, na tyle zagubiona ludzkość odczuje wstrząs kreatywności: błysk nowej nadziei. Chciałbym wam powiedzieć, podobnie jak młodym, których spotkałem w Lizbonie minionego lata: „Szukajcie i podejmujcie ryzyko. W tym momencie dziejów wyzwania są ogromne, zawodzenia bolesne, przeżywamy trzecią wojnę światową „w kawałkach”, ale podejmijmy ryzyko myślenia, że nie jesteśmy w agonii, lecz w chwili narodzin; nie u kresu, lecz na początku wielkiego spektaklu. Potrzeba odwagi, by tak pomyśleć.” ( Przemówienie do studentów Portugalskiego Uniwersytetu Katolickiego, 3 sierpnia 2023 r.). Jest to odwaga nawrócenia, wyjścia z niewoli. Wiara i miłość trzymają za rękę to dziecię- nadzieję. Uczą je chodzić, a jednocześnie ono ciągnie je do przodu.

Błogosławię was wszystkich i waszą wielkopostną wędrówkę.

W Rzymie, u św. Jana na Lateranie, dnia 3 grudnia 2023 r., w Pierwszą Niedzielę Adwentu.

FRANCISZEK

Peregrynacja relikwii bł. Rodziny Ulmów w Sanktuarium Ojców Pasjonistów w Przasnyszu rozpocznie się w środę 28 lutego Mszą św. o godz. 18.00, pod przewodnictwem ks. biskupa Romana Marcinkowskiego.

Rok liturgiczny 2023/2024

Poczta www

Archiwa